Wednesday, April 3, 2019

#0304

Aku selalu terfikir,
kalau satu saat nanti bila tiba masa untuk aku pergi tinggalkan dunia ni, adakah orang-orang disekeliling aku rasa lega atau mereka akan tangisi ketiadaan aku?

Kewujudan kita ni samada buat orang senang atau derita.
Masa kita dengan orang, adakah kita buat orang tu rasa senang, gembira, suka atau buat orang rasa tak selesa, geram, menyampah, benci, tak suka kat kita?

Benda ni selalu dalam otak aku. Sebab kita selalu disajikan dengan kata-kata "we live not to please people" kan?
Tapi sebenarnya selain habluminaAllah (hubungan dengan Tuhan), habluminannas (hubungan dengan manusia) pun penting.

Kita punya la jaga hubungan kita dengan Tuhan, beribadat tak kira siang malam (which is good, in fact very good) tapi bab hubungan dengan orang lain kita tak jaga. Asyik buat orang sakit hati dengan perangai kita. Asyik buat orang susah. Asyik nak cakap buruk pasal orang. Lama-lama orang tak suka kita, benci kita, menyampah kat kita. Kau rasa Tuhan tak kira ke perbuatan kita kat orang? Apa yang kita buat kat orang? Ingat, walau sebesar zarah pun perkara yang kita buat, Tuhan kira.

Tuhan jadikan kita ni as social being. Kita kena bergaul dengan masyarakat dengan cara yang baik. Tak kiralah apa pangkat kita pun, pemimpin dunia ke, pemimpin negara ke, ceo syarikat ke, polis ke, pendidik ke, tukang sapu ke, engineer ke, doktor ke, ayah ke, mak ke, atuk ke, nenek ke, abang ke, kakak ke, adik ke, siapa-siapa pun kita, kita kena jaga hubungan dengan orang sekeliling. Sebab pangkat kita tu boleh lead kita ke syurga atau neraka, haaa nampak tak kesan dia?

So, agak-agak orang akan lega atau sedih bila kita dah takde kat dunia ni?


No comments:

Post a Comment